Correspondenties

Jef Lambrecht was een onstuitbare correspondent – niet alleen als professioneel en zijn journalistieke werkzaamheden maar een schrijver van brieven: open brieven, half-open en hermetische, artistieke brieven allerhande – dikwijls de grens van de definitie ervan opzoekend. Hij was pamflettist, lopend commentator, publicist in de brede zin, communicator... hij produceerde een breed gamma aan publicaties van non-fictie boeken tot losse vlugschriften en zowat alles tussenin.

Hij was adept van de New York Correspondence School en zo met beide voeten in het Mail Art beland... Ook al is zijn productie haast onoverzichtelijk willen wij enkele duidelijke reeksen belichten;

Een eerder beperkt verspreid “Het Orgaan” van 1988 was de eerste 'reguliere' verdeling aan een aantal (niet-vermoedende) abonnees, gebaseerd op datums met meerdere 'achten' en met een beperkte samehang, die Jef later noch in multiple-reeksen verder bewerkte (latere 'hors serie' edities... maar op zich afgesloten, anders dan

Bij “La Lanterne de Lantin” waarbij het zich handelt ook (maar niet altijd) om een kopie-publicatie op A3, in zich gevouwen om een omslag onnodig te maken, en als dubbelzijdig affichette of brief te bekijken. Hij verstuurde deze vanuit verre landen tijdens reizen zowel voor zijn werk als BRT-correspondent als ook bij groepsreizen die hij gidste. Daarnaast vroeg hij bevriende kunstenaars zelf uitgaven ervan te redigeren –tot bij de ‘Extinction de La Lanterne’ in 1991.(*) De “Lanterne de Lantin” heeft zowel bij vrienden als bij Jef zelf voor bijkomende ‘zuster-publicaties’ gezorgd – (Bombyx Mori, Bottom DEW) en verdere ontwikkelingen zoals enkele exemplaren van “Halensee” (een product van de heiligverklaring van Vincent van Gogh- gebruik makend van de figuur uit het werk van Van Ostayen) en dan de verder lopende “Originale Imaginaire” die dan als orgaan van de 'Intercontinental Entrepot' reeksen een nieuw tijdperk inleidden... deze kon ook allerlei vormen aannemen, zoals bijvoorbeeld gewoon een stempel...

(*mede-editeurs (naast JL als ‘Gina £ire’ waren Monica Droste & Guy Rombouts (AWAWA), het Belgian Institute for World Affairs (en departementen) Vered Ben-Kiki, Feather Bros. Society (Karel Schoetens), Rolf A. Kluenter, Mondial Pix (T. Geirlandt) Robert Montoya, Meeester X (D. Grégoire) en Wout Vercammen, onder andere..)

Maar ook de briefwisseling in functie van de verschillende campagnes die als onderdeel van artistieke activiteiten werden gevoerd zijn van groot belang, Ze werden ook regelmatig in uitvergrote vorm in tentoonstellingen aan de muur gehangen alsook in secondaire correspondenties en publicaties verwerkt... hier moet nog heel wat onderzoek rond gebeuren.

Nauw aansluitend waren de kleinere 'cartes de visites' en steekkaartjes, etiketten en labels die hij graag tijdens tentoonstellingen of manifestaties uitdeelde, meestal voorzien van de (significatieve) datum van uitgifte en in een bepaald en beperkte editie (op basis van de nummer 8) Vooral in de periode dat er kaartjesautomaten in stations en dergelijke te vinden waren was Jef Lambrecht een prolifieke producent en uitgever: deze werden voorzien van (gelegenheids-) stempels en handgeschreven nota's en tekeningen. De beperkte oplage creëerde op deze wijze een kleine kring van bevoorrechte correspondenten. Sommige van deze kleine kaartjes waren kunstwerken aan zich, vooral de (gelamineerde) tekeningen op sigarettenpapier zijn elk uniek.