Ensemble

Al in de jaren 70 experimenteerde Hugo Roelandt met het uitdagen van de conventies van performancekunst, maar in 1980 begon hij met zijn ‘post performance projects’. Hij ontwikkelde die als reactie op de burgerlijke institutionalisering van performance, waarbij bepaalde voorwaarden en verwachtingen werden opgelegd. Als belangrijkste: de aanwezigheid van de kunstenaar en de tijd en ruimte gewijd aan het live moment. In samenwerking met Paul Geladi creëerde Roelandt Post Performance Project 1 (1980), waarin machines het overnemen. Opnames gemaakt van een telefoongesprek en een antwoordapparaat ‘praten’ met elkaar. Tegelijk zit de kunstenaar te luisteren naar zijn eigen stem. Deze ‘post performance projects’, die ook deels in de publieke ruimte plaatsvonden, ontmantelden de componenten van performance. Zo onderzochten ze het procesmatige en de receptie van kunst, maar ook individueel en sociaal gedrag.