De kunst in de eigen regio was zelden direct politiek, zoals het geval is bij een aantal buitenlandse referentiekunstenaars in de collectie. Maar de kunst hier stelde wel vragen die direct op het maatschappelijke betrekking hebben; ze bevraagt systemen en maakt vaak zichtbaar wat verborgen zit onder beelden die het publieke gestalte geven. Dit is een belangrijke dimensie in de collectie.

Ze bevat een stevige verankering van posities van kunstenaars die machtsrelaties aankaarten door zichtbaar te maken wat onzichtbaar is, of wat verborgen zit onder het oppervlak van de beelden die de publieke ruimte innemen (Luc Deleu, Paul De Vree, Jef Geys, Toon Tersas, Daniel Dewaele, Anne-Mie Van Kerckhoven …). Buitenlandse kunstenaars in de collectie tonen hoe ook direct politiek te lezen uitspraken hiervoor kunnen ingezet worden (Vito Acconci, Antoni Muntadas, Allan Sekula, Michelangelo Pistoletto). Dergelijke direct afleesbare maatschappelijke betrokkenheid signaleert het maatschappelijk potentieel van élk kunstwerk.

Luc Deleu, AMVK, Ria Pacquée, Ilya Kabakov, Almagul Menlibayeva, Goshka Macuga, Allan Sekula, Jimmie Durham, Mark Dion, Yang Zhenzhong