Ensemble

Vanaf 1967 wordt de poëzie van De Vree meer en meer maatschappijkritisch en geëngageerd. In 1971 richt hij samen met de Italiaanse dichter Sarenco het tijdschrift ‘Lotta poetica’ op, dat uitgroeit tot het centrum van de internationale ‘poesia visiva’-beweging. De poesia visiva is het equivalent van de visuele poëzie, maar de term bevat meerdere dimensies. Uit het woord ‘visiva’ is makkelijk het woord ‘visie’ af te leiden, waardoor het geëngageerde karakter van deze poëzie reeds duidelijk wordt in de term zelf. Behalve door haar sociaal-kritisch karakter wordt de poesia visiva ook gekenmerkt door het gebruik van fotografisch materiaal uit de publiciteit en journalistiek. Ook dit visuele karakter komt in de term tot uiting. De poesia visiva is een voortzetting van de concreet-visuele poëzie waarin de uitbreiding van het concept poëzie tot buiten de tot dan toe gebruikelijke, aan de discipline eigen expressiemiddelen en begrenzingen wordt nagestreefd, alsook uiting wordt gegeven aan een kritische houding t.o.v. het maatschappelijk bestel. In zijn 'poesia visiva' blijft De Vree gebruik maken van de technieken van zowel de concrete poëzie als de visuele poëzie. Nochtans is vanaf 1971 het gebruik van de fotografie overheersend in werken op doek en in zeefdruk. Fotografisch materiaal wordt in deze gedichten meestal verwerkt in de vorm van collages of montages, becommentarieerd door een soms ironische of satirische tekst, die via allerhande associaties het geweten en het bewustzijn van de toeschouwer wil aanspreken. De Vree tracht met zijn bijtende en soms cynische commentaren de codering van de constante informatiestroom te demystifiëren, en daar waar machtsmisbruik aanleiding geeft tot vrijheidsbeperkende mechanismen een correctie uit te voeren op de gemanipuleerde boodschap van de ‘mass media’. Hij gebruikt hiervoor meestal vertrouwde beelden en materiaal uit de media zelf, die, om hun schijnwaarden te ontmaskeren, grafisch verwerkt en tekstueel geconfronteerd worden met kernachtige en ironische uitspraken. Zo waarschuwt De Vree met zijn poesia visiva voor hypocrisie, ontaarding en decadentie, voor verdwazing in de sport, de mode, de erotiek enz. Omgekeerd verkrijgen deze uitspraken of commentaren, door herkenning van vertrouwde beelden uit de media, een actualiteitswaarde. Door de toeschouwer te drukken op zijn onvrijheid wil hij hem ertoe aanzetten een authentieke vrijheid op te eisen.