Ensemble

AMVK’s video - en filmwerk combineert op fascinerende wijze verschillende aspecten van haar werk. Vaak gepresenteerd in een minimalistisch kader van zwart-wit of monochroom fluorescerende elementen, versterken ze de belichaamde ervaring van haar beelden. AMVK projecteert in versneld ritme de met computer bewerkte tekeningen, afgewisseld met tekstmateriaal. De comhinatie van woord en beeld verkent bepaalde thema's zoals de geestelijke oefeningen van Ignatius van Loyola (De vier uitersten, 1984) of de mysterieuze, ontregelende vijfde kracht (Maybe this time I win, 1989). Een tekstfragment als "Unde Malum?" verdiept en herhaalt haar fundamenrele bevraging naar onder meer de oorsprong van het kwaad. Op treffende wijze wordt die vraagstelling ook gevisualiseerd in de video Terezin (1995): zwart-witte beelden, met de computer bewerkte foto 's en tekeningen, tonen op het melancholische ritme van een muzikale vrouwenstem de kwetsbare naaktheid van de vrouw versus de verwoesting van de oorlog. De video Re-Pain (1999), knoopt - op het ritme van de muziek - opnieuw aan bij de abstracte wereld en de cijfercombinaties van haar vroege tekenin gen en bij de idee van het bestrijden van pijn via pijn. Via een traag verglijden van vorm in vorm ontwikkelt AMVK een ecriture automatique die onder meer de wijze waarop de taal ontstaat, onderzoekt.

— Hilde van Gelder, Sint-Lukasgallerij, Brussel, 2001