Hugo Roelandt (Aalst 1950 – Antwerpen 2015) was performer, installatiekunstenaar en fotograaf. Tussen 1975 en 1985 was hij één van de grote figuren van de Antwerpse avant-garde, samen met Anne-Mie Van Kerckhoven, Narcisse Tordoir, Ria Pacquée, Guillaume Bijl, Danny Devos en anderen.

Roelandt was geen kunstenaar die zich beperkte tot één artistiek genre of die eindeloos voortborduurde op hetzelfde basisidee. Zijn oeuvre en het veelvoud aan door hem gebruikte media is zeer gevarieerd en wordt zelfs gekenmerkt door enkele schijnbare tegenstrijdigheden. Zijn constant samenwerken met kunstenaars en wetenschappers lijkt bijvoorbeeld moeilijk te rijmen met de lange reeks zelfportretten uit het begin en eind van zijn carriè.

Roelandt zag zichzelf tot het eind van zijn leven steeds als performer, maar tegelijk stond hij zeer kritisch tegenover de richting die het medium performance uitging. Hij speelde in zijn jonge jaren theater bij de groep PAN in Aalst en later bij Kiek in Antwerpen, maar in de loop van zijn carrière nam hij steeds meer afstand van alles wat met theater, theatraliteit of representatie te maken had. In zijn vroege performances trad hij eerder op als regisseur, dan als acteur of performer. In zijn post performances projects in de vroege jaren 1980 was hij slechts virtueel aanwezig of toverde hij zichzelf (én de kunstenaar) weg zoals in zijn automatic art projects. Toch bleef een kunstwerk voor hem altijd een ‘performance’, een tijd- en plaatsgebonden gebeuren.
 

(Marc Holthof, 2016)